| Revision as of 19:49, 29 August 2018 | | Revision as of 07:56, 23 October 2018 |
| Line 10: | | Line 10: |
| | A major problem with all Czech tanks of Tier 5 and higher is the weak stock suspension, which has to be upgraded before any other upgrades can be mounted. This makes for rather painful grinds. Another issue is the vulnerability of the ammunition storage, which makes the use of wet ammo-racks almost mandatory. | | | A major problem with all Czech tanks of Tier 5 and higher is the weak stock suspension, which has to be upgraded before any other upgrades can be mounted. This makes for rather painful grinds. Another issue is the vulnerability of the ammunition storage, which makes the use of wet ammo-racks almost mandatory. |
| | ---- | | | ---- |
| ? | Tančik vz.33 | | |
| | | | | |
| ? | Dane podstawowe | | |
| ? | Państwo Czechosłowacja | | |
| ? | Producent Českomoravska Kolben Daňek (ČKD) w Pradze | | |
| ? | Typ pojazdu tankietka | | |
| ? | Trakcja gąsienicowa | | |
| ? | Załoga 2 | | |
| ? | Historia | | |
| ? | Prototypy 1931 | | |
| ? | Produkcja 1933 – 1934 | | |
| ? | Egzemplarze 74 (w tym 4 prototypy) | | |
| ? | Dane techniczne | | |
| ? | Silnik 1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy Praga AH o mocy 31 KM (23,6 kW) | | |
| ? | Transmisja mechaniczna | | |
| ? | Poj. zb. paliwa 50 l | | |
| ? | Pancerz grubość: 4 – 12 mm | | |
| ? | Długość 2,70 m | | |
| ? | Szerokość 1,75 m | | |
| ? | Wysokość 1,45 m | | |
| ? | Prześwit 0,23 m | | |
| ? | Masa 2 300 kg (bojowa) | | |
| ? | Nacisk jedn. 0,41 kg/cm² | | |
| ? | Osiągi | | |
| ? | Prędkość 35 km/h (po drodze) | | |
| ? | Zasięg 100 km (po drodze) | | |
| ? | Pokonywanie przeszkód | | |
| ? | Brody (głęb.) 0,40 m | | |
| ? | Rowy (szer.) 1,20 m | | |
| ? | Ściany (wys.) 0,50 m | | |
| ? | Kąt podjazdu 45º | | |
| ? | Dane operacyjne | | |
| ? | Uzbrojenie | | |
| ? | 2 karabiny maszynowe ZB vz. 26 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 2600 szt.) | | |
| ? | Użytkownicy | | |
| ? | Czechosłowacja, Słowacja, Iran | | |
| ? | Tančik vz.33 – czechosłowacka tankietka z okresu przed II wojną światową, powstała z rozwinięcia brytyjskiej Carden Loyd Mk VI. Łącznie powstały 74 egzemplarze tego czołgu. | | |
| ? | | | |
| ? | | | |
| ? | Historia | | |
| ? | Pod koniec lat 20. armia czechosłowacka postanowiła wprowadzić na swe uzbrojenie tankietki i w marcu 1930 Czechosłowacja zakupiła 3 egzemplarze najbardziej popularnej na świecie brytyjskiej tankietki Vickers Carden Loyd Mark VI oraz licencję na jej produkcję, przekazaną firmie ČKD. Jeszcze w tym samym roku ČKD wyprodukowała 4 licencyjne prototypowe tankietki Praga-Carden-Loyd, nie różniące się od brytyjskich (jedna z nich pozostała w fabryce). Były one uzbrojone, podobnie jak Carden-Loydy, w ciężki karabin maszynowy vz. 24. Testy pod koniec roku jednak wykazały wady oryginalnej konstrukcji, m.in. utrudnioną komunikację między członkami załogi (mieli oni indywidualne osłony pancerne nad głowami), za słaby silnik, niewielkie pole ostrzału i widzenia. W konsekwencji, ČKD w 1931 przebudowało jeden z prototypów, który stał się prototypem nowej tankietki o oznaczeniu fabrycznym ČKD (Praga) P-I. | | |
| ? | | | |
| ? | Zastosowano w nim całkowicie zamknięty powiększony przedział bojowy, z wizjerami w ścianach osłoniętymi szkłem pancernym i pogrubionym nieco pancerzem. Zainstalowano mocniejszy silnik Praga AH. Zmianie uległ też kadłub z tyłu, gdzie zastosowano pancerną żaluzję osłaniającą chłodnicę oraz zlikwidowano charakterystyczne dla Mk VI pojemniki z tyłu nad gąsienicami, przez co sylwetka stała się bardziej zwarta. Jako uzbrojenie główne zastosowano zajmujący mniej miejsca ręczny karabin maszynowy ZB vz. 26 w opancerzonym jarzmie, a ponadto dodano pomocniczy drugi km tego typu obsługiwany przez kierowcę. Zamieniono przy tym miejscami członków załogi - nowa tankietka miała miejsce kierowcy po prawej stronie, a strzelca po lewej. Podobnie przebudowano dwa dalsze prototypy. | | |
| ? | | | |
| ? | W kwietniu 1933, mimo wątpliwości armii, Ministerstwo Obrony zamówiło serię 70 tankietek P-1, które otrzymały oficjalne oznaczenie Tančik vz.33 (tankietka wzór 33; zdrobnienie od "tank" - czołg), w skrócie Tč. vz.33. Praga P-I zwyciężyła nad oryginalną czeską konstrukcją Škoda MU-4. W 1934 zbudowano i dostarczono armii wszystkie 70 pojazdów. Pomimo, że były lepsze od Carden-Loydów, miały one nadal pewne wady i z powodu ich małej przydatności bojowej były używane głównie do szkolenia w trzech pułkach pancernych (PÚV). | | |
| ? | | | |
| ? | W sierpniu 1938 trzy trzypojazdowe plutony tych wozów, przydzielone do dywizji piechoty, uczestniczyły w starciach z niemieckimi dywersantami Freikorpsu. Tančiki miały okazję wykazać swoją przydatność bojową 5 października 1938 roku, gdy pod Felednicami uzbrojona w nie kompania rozpoznawcza uczestniczyła w obronie miasta przed wojskami węgierskimi, otoczyła je i wzięła do niewoli 200 Węgrów. Po aneksji Czech, 30 sztuk czołgów trafiło na uzbrojenie sprzymierzonej z Niemcami Słowacji gdzie służyły do celów szkolnych oraz przeciwpartyzanckich, kilka uczestniczyło w słowackim powstaniu marodowym w 1944 roku. Jeden z prototypów wysłano w 1935 jako prezent do szacha Persji, który zachwycony jego wykonaniem podpisał następnie kontrakt na dostawę czołgów CKD TNH i CKD AH-IV. | | |
| ? | | | |
| ? | Konstrukcja | | |
| ? | Nowy czołg otrzymał 4-cylindrowy silnik rzędowy benzynowy Praga AH o pojemności 1950 cm³ i mocy 31 KM, który pozwalał mu na rozwijanie prędkości do 35 km/h. Mechanizmy przeniesienia napędu, w tym skrzynia biegów (4 przełożenia do przodu, 1 do tyłu) i hamulce zostały przejęte z ciężarówki Praga AN. Stalowe gąsienice miały szerokość 170 mm, długość oporowa wynosiła 1300 mm. | | |
| ? | | | |
| ? | Pancerz nitowany do szkieletu nie chronił przed bronią przeciwpancerną, a jedynie w części przed bronią strzelecką. Przedni pancerz tankietki miał grubość 12 mm, boczny i tylny 8 mm, góra – 6 mm i dno – 4 mm. | | |
| ? | | | |
| ? | Uzbrojenie stanowiły dwa czeskie karabiny ZB vz. 26 kal. 7,92 mm z zapasem 2600 sztuk amunicji. Jeden był obsługiwany przez strzelca i mieścił się w jarzmie po lewej stronie pojazdu, zapewniającym kąt ostrzału 60°, zaś drugi służył jako karabin kursowy i był obsługiwany przez kierowcę (nie okazał się jednak praktyczny podczas jazdy). | | |
| ? | ŠOT | | |
| ? | Dane podstawowe | | |
| ? | Państwo Czechosłowacja | | |
| ? | Producent Škoda | | |
| ? | Typ pojazdu pływający czołg rozpoznawczy | | |
| ? | Trakcja gąsienicowa | | |
| ? | Załoga 3 | | |
| ? | Historia | | |
| ? | Prototypy 1939 | | |
| ? | Egzemplarze 1 | | |
| ? | Dane techniczne | | |
| ? | Silnik 1 silnik benzynowy Avia TR-12, gwiazdowy, 7-cylindrowy o mocy 154 KM (113,8 kW) | | |
| ? | Transmisja elektromagnetyczna | | |
| ? | Pancerz 6 – 15 mm | | |
| ? | Długość 5,25 m | | |
| ? | Szerokość 2,50 m | | |
| ? | Wysokość 2,38 m | | |
| ? | Masa 7 500 kg | | |
| ? | Nacisk jedn. 0,51 kg/cm2 | | |
| ? | Osiągi | | |
| ? | Prędkość 41,5 km/h (na drodze) | | |
| ? | Zasięg 7 godz. pracy silnika | | |
| ? | Pokonywanie przeszkód | | |
| ? | Brody (głęb.) pływający | | |
| ? | Rowy (szer.) 215 cm | | |
| ? | Ściany (wys.) 80 cm | | |
| ? | Dane operacyjne | | |
| ? | Uzbrojenie | | |
| ? | 2 karabiny maszynowe ZB vz. 37 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 4000 sztuk) | | |
| ? | ŠOT (cz. Škoda obojživelný tank) – czechosłowacki pływający czołg rozpoznawczy z okresu sprzed II wojny światowej, pozostał w fazie prototypu. | | |
| ? | | | |
| ? | | | |
| ? | Historia konstrukcji | | |
| ? | W październiku 1936 roku w armii czechosłowackiej pojawiła się koncepcja budowy pływającego czołgu rozpoznawczego. Odpowiedziały na to zapotrzebowanie dwie czechosłowackiej firmy zbrojeniowe: Škoda w Pilźnie i Českomoravská Kolben Daněk w Pradze. Firma Škoda oparła początkowo swój projekt na podwoziu czołgu lekkiego LT vz. 35, ale ostatecznie stworzyło nowe podwozie, choć bardzo zbliżone do podwozia produkowanego czołgu LT vz. 35. Początkowo otrzymał nazwę fabryczną ŠO (skrót nazwy Škoda obojživelný – Amfibia Škoda), ale potem ustalono nazwę ŠOT. | | |
| ? | | | |
| ? | Prototyp początkowo miał mieć silnik Praga-Wilson o mocy 225 KM (166,3 kW), ale z uwagi na jego ciężar zastąpiono go silnikiem lotniczym Avia TR-12, w układzie gwiazdowym. Nadal jednak prototyp był zbyt ciężki, w związku z tym zmieniono system transmisji, z mechanicznej na elektromagnetycznej, korzystając z zakupionej we Francji przekładnie elektromagnetyczną Cotal, która dostarczona została dopiero w marcu 1939 roku. Wtedy też ukończono prototyp. | | |
| ? | | | |
| ? | Po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy, Niemcy poddali ten prototyp badaniu podobnie jak F-IV-H. Okazało się wtedy, że czołg jest zbyt ciężki i ma trudności z pływaniem, co miało być podstawową cechą tego pojazdu. W związku z tym Niemcy od razu zrezygnowali z tego czołgu. Wrócił on do wytwórni, gdzie został rozebrany na części, gdyż również Škoda zrezygnowała z dalszej pracy nad tym projektem. Część części z tego czołgu użyto w nowym projekcie Škody – czołgu o napędzie elektrycznym – ŠET. | | |
| ? | | | |
| ? | Użycie | | |
| ? | Czołg rozpoznawczy ŠOT był używany tylko do prób fabrycznych i poligonowych, nie został przyjęty na uzbrojenie. | | |
| ? | | | |
| ? | Opis pojazdu | | |
| ? | Czołg ŠOT został zbudowany na podwoziu zbudowanym specjalnie dla niego, choć o zbliżonej konstrukcji do podwozia czołgu lekkiego LT vz. 35. Dla zapewnienia pływalności kadłub był wodoszczelny i miał być pontonem. Czołg miał mieć wieżę obrotową z zamontowanym w nim karabinem maszynowym, ale nie została ona zamontowana w prototypie i próby odbywały się bez niej. Napęd stanowił siedmiocylindrowy silnik lotniczy, w układzie gwiazdy, a transmisja była elektromagnetyczna co miało zmniejszyć jego wagę. Czołg miał do pływania jedną śrubę umieszczona w specjalnym tunelu. Uzbrojenie czołgu miało składać z 2 karabinów maszynowych, jeden w wieży a drugi w czołowej ścianie kadłuba, obsługiwany przez kierowcę. Pancerz czołgu był wykonany z płyt pancernych o grubości od 6 do 15 mm, mocowany przy pomocy nitów do stalowych profili. | | |
| ? | ČKD AH-IV-R | | |
| ? | | | |
| ? | Szwedzki Strv m/37 | | |
| ? | Dane podstawowe | | |
| ? | Państwo Czechosłowacja | | |
| ? | Producent ČKD | | |
| ? | Typ pojazdu czołg lekki | | |
| ? | Trakcja gąsienicowa | | |
| ? | Załoga 2 osoby | | |
| ? | Dane techniczne | | |
| ? | Silnik 6-cylindrowy silnik gaźnikowy Praga GOH o mocy 47,8 kW (65 KM) | | |
| ? | Transmisja mechaniczna | | |
| ? | Poj. zb. paliwa 85 l | | |
| ? | Pancerz nitowany, z walcowanych płyt stalowych, 5-12 mm | | |
| ? | Długość 3,2 m | | |
| ? | Szerokość 1,82 m | | |
| ? | Wysokość 1,68 m | | |
| ? | Prześwit 0,32 m | | |
| ? | Masa 3,9 t (pustego) | | |
| ? | 4,3 t (bojowa) | | |
| ? | Nacisk jedn. 0,46 kg/cm² | | |
| ? | Osiągi | | |
| ? | Prędkość 45 km/h | | |
| ? | Zasięg 170 km (po drodze) | | |
| ? | 110 km (w terenir) | | |
| ? | Pokonywanie przeszkód | | |
| ? | Brody (głęb.) 0,8 m | | |
| ? | Rowy (szer.) 1,5 m | | |
| ? | Ściany (wys.) 0,25 m | | |
| ? | Kąt podjazdu 45° | | |
| ? | Dane operacyjne | | |
| ? | Uzbrojenie | | |
| ? | 1 x karabin maszynowy ZB vz. 35 | | |
| ? | 1 x karabin maszynowy ZB vz. 30 | | |
| ? | ČKD AH-IV – czechosłowacki czołg lekki. Pojazd produkowany wyłącznie na eksport. | | |
| ? | | | |
| ? | Historia | | |
| ? | ČKD AH-IV miał być następcą tankietki tančik vz.33. Zespół konstruktorów kierowany przez Aleksieja Surina pragnął w nowej konstrukcji wyeliminować wady wozu vz.33 takie jak słabe uzbrojenie i opancerzenie. Dlatego AH-IV miał większą masę i rozmiary od starszych tankietek. Układ napędowy został rozmieszczony w sposób typowy dla czołgów międzywojennych. Silnik znajdował się z tyłu wozu i napędzał umieszczone z przodu wozu koła napędowe. W centralnej części wozu znajdował się przedział załogi. Po prawej stronie tego przedziału znajdował się mechanik kierowca obsługujący dodatkowo kursowy karabin maszynowy ZB vz. 26, po lewej stanowisko miał dowódca obsługujący drugi karabin maszynowy ZB vz. 35 zamocowany w wieży. Czołg miał z każdej strony cztery koła jezdne, koło napinające i napędowe, oraz jedną rolkę podtrzymującą gąsienicę. Gąsienice dwugrzebieniowe o szerokości 210 mm. | | |
| ? | | | |
| ? | Pierwszym odbiorcą zagranicznym była Persja. Zakupiła ona w latach 1935-1937 kilkadziesiąt wozów. AH-IV-P miały skuteczniejszy układ chłodzenia silnika, lepszą wentylację przedziału bojowego, silnik Praga RH o mocy 54 KM, oraz dodatkowy reduktor podwajający ilość biegów. Opancerzenie wozu miało grubość 6-12 mm. AH-IV-P miał zbiorniki paliwa o pojemności 85 l i zapas amunicji 3500 nabojów. Czołg ważył 3,9 t. Wozy irańskie wchodziły w skład 1 i 2 Dywizji Gwardii Królewskiej. Wycofano je w połowie lat 50. | | |
| ? | | | |
| ? | Drugim nabywcą AH-IV była Rumunia. W sierpniu 1936 roku zakupiła ona 35 czołgów w wersji AH-IV-R. Otrzymały one rumuńską desygnatę Carul de Recunoastere R-1. Czołgi rumuńskie miały masę zwiększona do 4,3 t, przy mocy silnika zwiększonej do 65 KM. Zapas amunicji do km zwiększono do 3700 naboi. Zakupione wozy zostały najpierw skierowane do Centre Instructie Cavalerici w Sibiu, potem stały się etatowym wyposażeniem siedmiu szwadronów rozpoznawczych (po 4 sztuki). Rumuńskie R-1 brały udział w walkach o Odessę, na Kubaniu i pod Stalingradem podczas których większość z nich została zniszczona. Ocalałe były używane do szkolenia jeszcze po wojnie. W 1939 roku Rumunia zakupiła licencję na produkcję 390 czołgów w zmodernizowanej wersji R-1-a, ale do uruchomienia produkcji nie doszło. | | |
| ? | | | |
| ? | W 1937 roku 47 czołgów w wersji AH-IV-Sv zamówiła Szwecja. Czołgi tej wersji miały pancerz o grubości 6-15 mm, masę 4,8 tony i były uzbrojone w karabiny maszynowe Ksp m/39 kalibru 8 mm. Napędzane były silnikiem Volvo FC-ČKD o mocy 85 KM. Tylko jeden wóz dla Szwecji został zmontowany w zakładach ČKD, pozostałe 46 zmontowały z części zakłady A.B. Oskarshamm Shipyard. Szwedzkie wozy do końca lat 40. służyły jako wozy rozpoznawcze, a później do końca lat 50. jako wozy szkolne. | | |
| ? | | | |
| ? | Ostatnią wersją była AH-IV-Hb produkowana na zamówienie Etiopii w latach 1948-1950. Wozy te były napędzane silnikiem wysokoprężnym Tatra T-114 o mocy 65 KM i miały spawany pancerz. Ważyły 4,1 t. Powstało 20 AH-IV-Hb, używanych prawdopodobnie do akcji przeciwpartyzanckich. | | |
| ? | {{separator|small}} | | |
| | <h2>Light Tanks</h2> | | | <h2>Light Tanks</h2> |
| | <ul class="lvl1"> | | | <ul class="lvl1"> |
Armored vehicles and gun carriers manufactured and fielded by Czechoslovakia during the annexation by Germany in WW2 and cold war era. They had good firepower, Very fast, But sacrifice protection and durability.
Czech Light Tanks are slower than light tanks of all nations except the early light vehicles on the French Tech Tree. However, these tanks sport decent armor and all around good firepower.
Czech Medium Tanks are very fast, with little armor, but good guns. Three of these, the Škoda T 25, the Škoda T 50, and the TVP T 50/51, have autoloader cannons, which provide for good DPM. In the beginning, the mediums are identical to the light tanks in playstyle (supporting role), but from Tier 5 and upwards, the tanks can function as scouts and can easily flank an unaware enemy assault. These tanks also function as excellent snipers due to accurate guns, decent penetration, and good camouflage values. In fact, mediums on or above tier 6, excluding the Konštrukta T-34/100, play like the British tier 6 medium, the Cromwell.
A major problem with all Czech tanks of Tier 5 and higher is the weak stock suspension, which has to be upgraded before any other upgrades can be mounted. This makes for rather painful grinds. Another issue is the vulnerability of the ammunition storage, which makes the use of wet ammo-racks almost mandatory.
