Difference between revisions of "Tanks of Czechoslovakia"

Revision as of 19:47, 29 August 2018

Armored vehicles and gun carriers manufactured and fielded by Czechoslovakia during the annexation by Germany in WW2 and cold war era. They had good firepower, Very fast, But sacrifice protection and durability.

0.9.18 Czechoslovakian Tech Tree

Czech Light Tanks are slower than light tanks of all nations except the early light vehicles on the French Tech Tree. However, these tanks sport decent armor and all around good firepower.

Czech Medium Tanks are very fast, with little armor, but good guns. Three of these, the Škoda T 25, the Škoda T 50, and the TVP T 50/51, have autoloader cannons, which provide for good DPM. In the beginning, the mediums are identical to the light tanks in playstyle (supporting role), but from Tier 5 and upwards, the tanks can function as scouts and can easily flank an unaware enemy assault. These tanks also function as excellent snipers due to accurate guns, decent penetration, and good camouflage values. In fact, mediums on or above tier 6, excluding the Konštrukta T-34/100, play like the British tier 6 medium, the Cromwell. A major problem with all Czech tanks of Tier 5 and higher is the weak stock suspension, which has to be upgraded before any other upgrades can be mounted. This makes for rather painful grinds. Another issue is the vulnerability of the ammunition storage, which makes the use of wet ammo-racks almost mandatory.

ŠOT Dane podstawowe Państwo Czechosłowacja Producent Škoda Typ pojazdu pływający czołg rozpoznawczy Trakcja gąsienicowa Załoga 3 Historia Prototypy 1939 Egzemplarze 1 Dane techniczne Silnik 1 silnik benzynowy Avia TR-12, gwiazdowy, 7-cylindrowy o mocy 154 KM (113,8 kW) Transmisja elektromagnetyczna Pancerz 6 – 15 mm Długość 5,25 m Szerokość 2,50 m Wysokość 2,38 m Masa 7 500 kg Nacisk jedn. 0,51 kg/cm2 Osiągi Prędkość 41,5 km/h (na drodze) Zasięg 7 godz. pracy silnika Pokonywanie przeszkód Brody (głęb.) pływający Rowy (szer.) 215 cm Ściany (wys.) 80 cm Dane operacyjne Uzbrojenie 2 karabiny maszynowe ZB vz. 37 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 4000 sztuk) ŠOT (cz. Škoda obojživelný tank) – czechosłowacki pływający czołg rozpoznawczy z okresu sprzed II wojny światowej, pozostał w fazie prototypu.

Historia konstrukcji W październiku 1936 roku w armii czechosłowackiej pojawiła się koncepcja budowy pływającego czołgu rozpoznawczego. Odpowiedziały na to zapotrzebowanie dwie czechosłowackiej firmy zbrojeniowe: Škoda w Pilźnie i Českomoravská Kolben Daněk w Pradze. Firma Škoda oparła początkowo swój projekt na podwoziu czołgu lekkiego LT vz. 35, ale ostatecznie stworzyło nowe podwozie, choć bardzo zbliżone do podwozia produkowanego czołgu LT vz. 35. Początkowo otrzymał nazwę fabryczną ŠO (skrót nazwy Škoda obojživelný – Amfibia Škoda), ale potem ustalono nazwę ŠOT.

Prototyp początkowo miał mieć silnik Praga-Wilson o mocy 225 KM (166,3 kW), ale z uwagi na jego ciężar zastąpiono go silnikiem lotniczym Avia TR-12, w układzie gwiazdowym. Nadal jednak prototyp był zbyt ciężki, w związku z tym zmieniono system transmisji, z mechanicznej na elektromagnetycznej, korzystając z zakupionej we Francji przekładnie elektromagnetyczną Cotal, która dostarczona została dopiero w marcu 1939 roku. Wtedy też ukończono prototyp.

Po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy, Niemcy poddali ten prototyp badaniu podobnie jak F-IV-H. Okazało się wtedy, że czołg jest zbyt ciężki i ma trudności z pływaniem, co miało być podstawową cechą tego pojazdu. W związku z tym Niemcy od razu zrezygnowali z tego czołgu. Wrócił on do wytwórni, gdzie został rozebrany na części, gdyż również Škoda zrezygnowała z dalszej pracy nad tym projektem. Część części z tego czołgu użyto w nowym projekcie Škody – czołgu o napędzie elektrycznym – ŠET.

Użycie Czołg rozpoznawczy ŠOT był używany tylko do prób fabrycznych i poligonowych, nie został przyjęty na uzbrojenie.

Opis pojazdu Czołg ŠOT został zbudowany na podwoziu zbudowanym specjalnie dla niego, choć o zbliżonej konstrukcji do podwozia czołgu lekkiego LT vz. 35. Dla zapewnienia pływalności kadłub był wodoszczelny i miał być pontonem. Czołg miał mieć wieżę obrotową z zamontowanym w nim karabinem maszynowym, ale nie została ona zamontowana w prototypie i próby odbywały się bez niej. Napęd stanowił siedmiocylindrowy silnik lotniczy, w układzie gwiazdy, a transmisja była elektromagnetyczna co miało zmniejszyć jego wagę. Czołg miał do pływania jedną śrubę umieszczona w specjalnym tunelu. Uzbrojenie czołgu miało składać z 2 karabinów maszynowych, jeden w wieży a drugi w czołowej ścianie kadłuba, obsługiwany przez kierowcę. Pancerz czołgu był wykonany z płyt pancernych o grubości od 6 do 15 mm, mocowany przy pomocy nitów do stalowych profili. ČKD AH-IV-R

Szwedzki Strv m/37 Dane podstawowe Państwo Czechosłowacja Producent ČKD Typ pojazdu czołg lekki Trakcja gąsienicowa Załoga 2 osoby Dane techniczne Silnik 6-cylindrowy silnik gaźnikowy Praga GOH o mocy 47,8 kW (65 KM) Transmisja mechaniczna Poj. zb. paliwa 85 l Pancerz nitowany, z walcowanych płyt stalowych, 5-12 mm Długość 3,2 m Szerokość 1,82 m Wysokość 1,68 m Prześwit 0,32 m Masa 3,9 t (pustego) 4,3 t (bojowa) Nacisk jedn. 0,46 kg/cm² Osiągi Prędkość 45 km/h Zasięg 170 km (po drodze) 110 km (w terenir) Pokonywanie przeszkód Brody (głęb.) 0,8 m Rowy (szer.) 1,5 m Ściany (wys.) 0,25 m Kąt podjazdu 45° Dane operacyjne Uzbrojenie 1 x karabin maszynowy ZB vz. 35 1 x karabin maszynowy ZB vz. 30 ČKD AH-IV – czechosłowacki czołg lekki. Pojazd produkowany wyłącznie na eksport.

Historia ČKD AH-IV miał być następcą tankietki tančik vz.33. Zespół konstruktorów kierowany przez Aleksieja Surina pragnął w nowej konstrukcji wyeliminować wady wozu vz.33 takie jak słabe uzbrojenie i opancerzenie. Dlatego AH-IV miał większą masę i rozmiary od starszych tankietek. Układ napędowy został rozmieszczony w sposób typowy dla czołgów międzywojennych. Silnik znajdował się z tyłu wozu i napędzał umieszczone z przodu wozu koła napędowe. W centralnej części wozu znajdował się przedział załogi. Po prawej stronie tego przedziału znajdował się mechanik kierowca obsługujący dodatkowo kursowy karabin maszynowy ZB vz. 26, po lewej stanowisko miał dowódca obsługujący drugi karabin maszynowy ZB vz. 35 zamocowany w wieży. Czołg miał z każdej strony cztery koła jezdne, koło napinające i napędowe, oraz jedną rolkę podtrzymującą gąsienicę. Gąsienice dwugrzebieniowe o szerokości 210 mm.

Pierwszym odbiorcą zagranicznym była Persja. Zakupiła ona w latach 1935-1937 kilkadziesiąt wozów. AH-IV-P miały skuteczniejszy układ chłodzenia silnika, lepszą wentylację przedziału bojowego, silnik Praga RH o mocy 54 KM, oraz dodatkowy reduktor podwajający ilość biegów. Opancerzenie wozu miało grubość 6-12 mm. AH-IV-P miał zbiorniki paliwa o pojemności 85 l i zapas amunicji 3500 nabojów. Czołg ważył 3,9 t. Wozy irańskie wchodziły w skład 1 i 2 Dywizji Gwardii Królewskiej. Wycofano je w połowie lat 50.

Drugim nabywcą AH-IV była Rumunia. W sierpniu 1936 roku zakupiła ona 35 czołgów w wersji AH-IV-R. Otrzymały one rumuńską desygnatę Carul de Recunoastere R-1. Czołgi rumuńskie miały masę zwiększona do 4,3 t, przy mocy silnika zwiększonej do 65 KM. Zapas amunicji do km zwiększono do 3700 naboi. Zakupione wozy zostały najpierw skierowane do Centre Instructie Cavalerici w Sibiu, potem stały się etatowym wyposażeniem siedmiu szwadronów rozpoznawczych (po 4 sztuki). Rumuńskie R-1 brały udział w walkach o Odessę, na Kubaniu i pod Stalingradem podczas których większość z nich została zniszczona. Ocalałe były używane do szkolenia jeszcze po wojnie. W 1939 roku Rumunia zakupiła licencję na produkcję 390 czołgów w zmodernizowanej wersji R-1-a, ale do uruchomienia produkcji nie doszło.

W 1937 roku 47 czołgów w wersji AH-IV-Sv zamówiła Szwecja. Czołgi tej wersji miały pancerz o grubości 6-15 mm, masę 4,8 tony i były uzbrojone w karabiny maszynowe Ksp m/39 kalibru 8 mm. Napędzane były silnikiem Volvo FC-ČKD o mocy 85 KM. Tylko jeden wóz dla Szwecji został zmontowany w zakładach ČKD, pozostałe 46 zmontowały z części zakłady A.B. Oskarshamm Shipyard. Szwedzkie wozy do końca lat 40. służyły jako wozy rozpoznawcze, a później do końca lat 50. jako wozy szkolne.

Ostatnią wersją była AH-IV-Hb produkowana na zamówienie Etiopii w latach 1948-1950. Wozy te były napędzane silnikiem wysokoprężnym Tatra T-114 o mocy 65 KM i miały spawany pancerz. Ważyły 4,1 t. Powstało 20 AH-IV-Hb, używanych prawdopodobnie do akcji przeciwpartyzanckich.

Light Tanks

I

Kolohousenka

II

LT vz. 35

III

LT vz. 38

Medium Tanks

IV

ST vz. 39

V

Škoda T 24

VI

Škoda T 40

VI

Škoda T 25

VII

Konštrukta T-34/100

VIII

TVP VTU Koncept

VIII

Škoda T 27

IX

Škoda T 50

X

TVP T 50/51