Okręty Japonii

Jako że Japonia jest państwem wyspiarskim, jej Cesarska Marynarka Wojenna ^[1] (IJN) była niezmiennie w czołówce japońskich sił zbrojnych, charakteryzując się zaawansowanym rozwojem technologii morskiej, wysokiej jakości budową statków i doskonałymi umiejętnościami żeglarskimi. Japonia również chętnie przyglądała się i przyjmowała wkład z zagranicy po otwarciu swoich granic, od szybkiej asymilacji zagranicznej technologii, po częste wymiany wojskowe ^[2] z flotą holenderską, francuską, brytyjską i amerykańską przy czym wysyłano wielu studentów marynarki wojennej do ich akademii morskich i wielu okrętów (takich jak Kongō) początkowo kupowano lub budowano w ich stoczniach, podczas gdy Japonia udoskonalała swoje własne zdolności stoczniowe. Na początku II wojny światowej ^[3], IJN była jedną z nielicznych marynarek wojennych, które właściwie zastosowały lotnictwo morskie i jedyną flotą z w pełni rozwiniętymi zasobami torpedowymi, osiągając oszałamiające zwycięstwa i innowacje technologiczne — ogromne sukcesy w wojnie rosyjsko-japońskiej i pierwszej wojnie światowej. Wojny chińsko-japońskie, bitwa pod Tsushimą, zatopienie HMS Prince of Wales i HMS Repulse, budowa pierwszego na świecie specjalnie skonstruowanego lotniskowca ^[4], śmiercionośnej torpedy Typ 93 „Long Lance” oraz kładzenia stępek klas krążowników ^[5] i niszczycieli ^[6], które pomimo tego, że były znacznie starsze od swoich przeciwników, pozostawały w czasie wojny jednymi z najpotężniejszych ze swoich typów.

Jednak kilka błędów i przeoczeń podczas wojny, spowodowało jej prawie całkowite unicestwienie przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych. Wady konstrukcyjne — zazwyczaj wynikające z upchania jak największej ilości uzbrojenia przy ograniczonej wyporności — powodowały, że niektóre statki były ciężkie i niestabilne. O ile koncentracja sił powietrznych w jedną, spójną siłę była równie skuteczna, co rewolucyjna, to ich lotniskowce były niedostatecznie chronione przed kontratakami ze względu na brak radaru, wadliwą konstrukcję i konfigurację dział przeciwlotniczych oraz nieskuteczne systemy kierowania ogniem. Niespodziewany atak na Pearl Harbor na Hawajach z 7 grudnia 1941 r. był taktycznym zwycięstwem, ale strategicznym błędem, który wprowadził do wojny naród, który – choć początkowo nieprzygotowany i niechętny do wojny – miał niemal nieograniczone zasoby i niezrównane możliwości produkcyjne. Popełniono błąd, atakując niewiele obiektów wsparcia w Pearl Harbor — stocznie remontowe, składy paliwa, infrastrukturę logistyczną — co pozwoliło Stanom Zjednoczonym na szybkie odzyskanie sił i zemstę z ich głównej bazy morskiej na Pacyfiku. W przeciwieństwie do tego Japonia nie miała możliwości szybkiego uzupełnienia strat, była niesamowicie uzależniona od importu – w rzeczywistości zmniejszenie tej zależności było jednym z głównych powodów ekspansjonistycznych pragnień Japonii – i ich niechronionych linii żeglugowych z powodu niedoinwestowania w wojnę przeciw okrętom podwodnym i przeciwlotniczym pozwoliła Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych powoli zagłodzić Japonię. Japońskie okręty zwykle mocno różnią się w konstrukcji; każda napotkana klasa prawdopodobnie będzie miała zauważalnie inne właściwości niż jednostka na poprzednim poziomie, co jest wynikiem ciągłego eksperymentowania przez IJN z różnymi projektami i doktrynami. Oferują najlepsze torpedy, celne i dalekiego zasięgu działa z dużymi uszkodzeniami oraz znakomitym kamuflażem i mobilnością; jednak cierpią z powodu gorszej przeżywalności i obrony przeciwlotniczej. Ich styl gry jest bardzo podobny do doktryny „decydującej bitwy”, która zdominowała taktykę IJN: uderzaj szybko i mocno z precyzją w ważne cele, ale każde otrzymane w zamian trafienie będzie bolesne.

Niszczyciele

Styl gry

Granie Japońskimi niszczycielami polega na tym, by pozostać niewykrytym i w dużym stopniu polegają na dobrym wykorzystaniu swoich torped; drzewko rozwoju dzieli się na poziomie V po Isokaze, przy czym jedna linia skupia się na torpedach, a druga na uzbrojeniu artyleryjskim.

Fubuki, Niszczciel Poziomu VI

Fubuki, niszczyciel VI poziomu

Linia skoncentrowana na torpedach, zaczynająca się od Mutsuki, ma zwykle słabe, wolno obracające się działa baterii głównej, które generalnie nie są warte używania, chyba że są skierowane w kierunku wroga. Nawet wtedy często lepiej jest wstrzymać ogień, aby zostać niewykrytym. Problemy z kamuflażem nasilają się z wytwornicą dymu (gdy jest aktywna, generuje zasłonę dymną, która blokuje pole widzenia zarówno dla wrogów, jak i członków drużyny) na japońskich niszczycielach, które mają mniej ładunków i krótsze czasy działania, co daje kapitanom mniejszą swobodę w wydostaniu się z trudnych sytuacji. Na szczęście od IX poziomu ich wartości kamuflażu są powyżej średniej; Shimakaze X poziomu ma najlepszą wartość kamuflażu na swoim poziomie. Ich torpedy nie mają sobie równych na każdym poziomie, mają największe uszkodzenia i najdłuższy zasięg ze wszystkich okrętów, które mają do nich dostęp. Dzięki temu mogą ostrzeliwać wrogie okręty wojenne, będąc poza zasięgiem wzroku. Począwszy od Yūgumo na IX poziomie, ich działa zaczynają być bardziej skuteczne, a kapitanowie mogą wybierać spośród trzech rodzajów torped: dużej prędkości (do niewiarygodnych 76 węzłów), ale o mniejszym zasięgu i przeciętnym zasięgu wykrywania; bardzo duży zasięg, ale niska prędkość ("niska" jest czymś mylącym, biorąc pod uwagę, że wciąż poruszają się z prędkością większą niż 60 węzłów) i zły zasięg wykrywania; oraz opcję pośrednią, która ma średnią prędkość połączoną z lepszą wykrywalnością (choć wciąż łatwiej ją wykryć niż inne nacje) i zasięgiem. Pozwala to na różne style gry i pozwala zachować przeciwników w niepewności. W połączeniu z umiejętnością Przyśpieszenie Torped, torpedy krótkiego zasięgu mogą być szczególnie groźne; jest prawie niemożliwe, aby wrodzy kapitanowie unikali torped wlatujących z ogromną prędkością 81 węzłów. Jednakże, chociaż te torpedy mają duży zasięg i są szybkie, mają też najgorszą wykrywalność spośród wszystkich narodów.

Akizuki, Niszczyciel Poziomu VIII

To, że linia ta jest skoncentrowana na działach artyleryjskich, (zaczynająca się od Minekaze) nie oznacza, że stają się one pseudoamerykańskimi niszczycielami, ale wiele dziwactw niszczycieli zorientowanych na torpedy jest w pewnym stopniu zaadresowanych, co zwiększa wszechstronne możliwości tych okrętów, podczas gdy nadal zachowują charakterystyczne cechy japońskich niszczycieli. Jednak wszystkie te ulepszenia są wprowadzane w żmudnym, stopniowym procesie — kapitanowie zaczną dostrzegać prawdziwe różnice dopiero po osiągnięciu Shiratsuyu i Akizuki odpowiednio na poziomach VII i VIII. Ich prędkość obrotu wieży jest poprawiona, ich działa strzelają szybciej i dalej (uszkodzenia i prędkości pocisków są w dużej mierze takie same) i mają lepsze zestawy przeciwlotnicze. Co zdumiewające, do VIII poziomu ich wartości kamuflażu są lepsze niż w przypadku linii skupiającej się na torpedach, a obie linie mają dostęp do tych samych modeli torped. Co więcej, linia skoncentrowana na uzbrojeniu otrzymuje lepszą wersję Szablon:Przyspieszacza Przeładowania Torped (gdy jest używany, czas przeładowania torped jest znacznie skrócony). Jako dodatkowy bonus, zaczynając od Akizuki, niszczyciele montują japońskie działa 100 mm ze zwiększoną penetracją pocisków OB, co pozwala im naturalnie przebić pancerz 25 mm. W połączeniu z umiejętnością dowódcy Zapalnik Bezwładnościowy dla pocisków OB, działa te mogą przebić do 32 mm pancerza, co pozwala im przebić pancerz dziobowy i poszycie większości pancerników i krążowników wyższych poziomów. Harugumo X poziomu jest uosobieniem niszczyciela kanonierek IJN, który wystrzeliwuje obfite ilości pocisków we wszystkich kierunkach. Niestety, te okręty są wyposażone w mniej wyrzutni torped z dłuższymi domyślnymi czasami przeładowania, a ich mobilność jest jedną z najgorszych wśród niszczycieli, z gorszą prędkością, zwrotnością i słabym przyspieszeniem. Problemy z manewrowością dodatkowo potęgują ich ogromne rozmiary i większy niż przeciętny zasięg wykrywania od poziomu VIII w górę. Biorąc pod uwagę wszystkie te dziwactwa, niszczyciele nastawione na uzbrojenie to w zasadzie mini lekkie krążowniki.

Krążowniki

Myoko, Krążownik Poziomu VII

Styl gry

Japońskie krążowniki mają zwykle mniej dział umieszczonych w wolnoobrotowych wieżach, w połączeniu z doskonałą manewrowością i wartościami kamuflażu, a praktycznie wszystkie z nich są wyposażone w zestaw torped, który nie ustępuje ich kuzynom niszczycielom – na wyższych poziomach wyrzutnie tych torped często znajdują się w okolicach rufy okrętu, utrudniając strzelanie. W związku z tym nie daj się zwieść, jeśli japoński krążownik zacznie zawracać w połowie walki; prawdopodobnie właśnie wystrzeliły torpedy w twoim kierunku. Począwszy od Furutaki V poziomu, są one wyposażone w celne, potężne działa, które, choć nie są szybkostrzelne, mają rozsądne łuki i prędkość pocisków oraz są w stanie niezawodnie przebijać lub podpalać wrogów; ich pociski odłamkowo-burzące mają jedne z największych wśród wszystkich krążowników w World of Warships szans na podpalenie celów. Ich zestawy przeciwlotnicze są wystarczające do samoobrony, ale kapitanowie będą mieli trudności z ochroną kolegów z drużyny. Zao X poziomu jest uważany za szczyt tego, czym jest japoński krążownik: trudny do wykrycia, uderza pierwszy i mocno. Jest w stanie zaskoczyć wrogie okręty, gdy znajdą się na bliskim dystansie, i jest bardzo skutecznym wojownikiem nawodnym we wszystkich sytuacjach.

Pancerniki

Yamato, Pancernik Poziomu X

Styl gry

Rozwój japońskich pancerników^[7] został nieco ograniczony przez Traktat Waszyngtoński, zmuszając je do uciekania się do nietypowych — ale często innowacyjnych — projektów wyposażenia ich pancerników. Doprowadziło to do powstania pancerników o bardzo zróżnicowanych cechach: masywna i powolna Kawachi; szybka i zwinna Kongo; i dobrze wyważona Nagato; kulminacją j korony ich drzewka pancerników, jest budząca grozę Yamato. Japońskie pancerniki często mają działa największego kalibru z najdłuższymi zasięgami na swoim poziomie, które mogą jeszcze bardziej wydłużyć dzięki samolotom zwiadowczym, dzięki czemu mogą bezkarnie siać zniszczenie na wrogów. Wiele z nich ma dobrą prędkość i zwinność, które przeczą ich rozmiarom i klasie, ale ich opancerzenie często pozostaje w tyle za odpowiednikami innych nacji – zwykle jest bardziej równomiernie rozłożony wokół całego statku, więc ich cytadele mogą nie być tak dobrze chronione, przynajmniej do czasu Yamato, mają kilka oczywistych słabych punktów. Podobnie jak ich kuzyni z krążowników, ich siła ognia przeciwlotniczego jest wystarczająca do samoobrony, ale kapitanowie będą chcieli wsparcia krążowników, aby odeprzeć bardziej skoncentrowane ataki z powietrza.

Lotniskowce

Shokaku, Lotniskowiec Poziomu VIII

Styl gry

Japońskie lotniskowce charakteryzują się dobrą manewrowością i kamuflażem, co pozwala im wyjątkowo dobrze zmieniać pozycję i unikać wrogów. Z wyjątkiem lotniskowca premium VIII poziomu Kaga, lotniskowce IJN mają bombowce PP zamiast OB. Ogranicza to ich możliwości walki z niszczycielami, ale jest wysoce skuteczny przeciwko niemieckim, francuskim i sowieckim pancernikom. Dywizjony torpedowe są wyposażone w najlepsze torpedy lotnicze w grze, które pozwalają graczom zrzucić ładunek z bezpieczniejszych odległości mniej wrażliwych na ogień przeciwlotniczy. Japońskie lotniskowce mają również samoloty o najniższej puli punktów wytrzymałości, co skutkuje niższą przeżywalnością podczas atakowania okrętów o lepszych zdolnościach przeciwlotniczych. Słabe lub lekkomyślne zarządzanie eskadrami skończy się tym, że lotniskowiec wyczerpie samoloty, co będzie miało wpływ na zastosowanie dla zespołu. Hakuryu — lub G15 Taiho Mod. 2 w oficjalnym oznaczeniu — reprezentują to, co mogły osiągnąć lotniskowce IJN, ponieważ teoretycznie mogą zniszczyć nawet najtwardsze pancerniki samą ilością posiadanych eskadr.