Okręty Francji
W dużej mierze oszczędzona przed poważnymi cięciami budżetowymi wprowadzonymi w okresie międzywojennym na podstawie Traktatu Wersalskiego Marine Nationale brała udział w Bitwie o Atlantyk, Operacji Weserübung czy Operacji Dynamo na początku wojny. Jednakże po podpisaniu zawieszenia broni z Niemcami 22 czerwca 1940 roku wszystkie operacje prowadzone z Aliantami zostały wstrzymane z rozkazu rządu Francji Vichy, za wyjątkiem tych jednostek które mogły dołączyć do Sił Marynarki Wojennej Wolnej Francji. Mimo, że warunki zawieszenia broni określały status Francji jako neutralnej, Brytyjczycy nie chcieli ryzykować przejęcia przez przez Niemców najpotężniejszych jednostek francuskich. Royal Navy została wysłana do przeprowadzenia Operacji Catapult - ataku na stacjonujące w algierskim porcie Mers-el-Kébir francuskie jednostki. Akcja odbyła się 3 lipca 1940 roku. Reszta francuskiej floty została przerzucona do Tulonu, gdzie, zamiast pozwolić na przejęcie okrętów siłom niemieckim, francuscy marynarze zatopili własne okręty 27 listopada 1942 roku, do samego końca walcząc o honor.
Krążowniki
Styl gry
Francuskie krążowniki są niezwykle szybkie, co pozwala im na wypełnianie rozmaitych zadań. Mogą być efektywnymi łowcami niszczycieli jak i zmorą dla krążowników. Okręty te są doskonałe we wzniecaniu pożarów mając na wyposażeniu pociski o wysokiej szansie na podpalenie. Można ich efektywnie używać do walki z pancernikami jednakże trzeba to robić ostrożnie gdyż krążowniki poniżej VII poziomu, z wyłączeniem [Jurien de la Gravière]] na poziomie II, są słabo opancerzone. Na niskich poziomach ważne jest aby zachowywać pulę punktów wytrzymałości i unikać wymiany ognia z innymi krążownikami i pancernikami.
Na poziomie V Emile Bertin otrzymuje dostęp do sondy hydroakustycznej Hydroacoustic Search (
), zwiększony jest również zasięg torped wynoszący 9 km i taki pozostaje na kolejnych poziomach. Na poziomie VI La Galissonnière i okręt premium De Grasse są pierwszymi które mają dostęp do ulepszonej wersji doładowania silnikaEngine Boost (
). Kiedy to wyposażenie jest aktywne, zwiększa prędkość maksymalną okrętu o 15-20%. Wszystkie francuskie krążowniki od VI poziomu mogą używać wersji premium tego materiału eksploatacyjnego. Również od VI poziomu zyskują dostęp do defensego ognia przeciwlotniczegoDefensive AA Fire (
), który można stosować zamiennie z sondą hydroakustyczną. Uzbrojenie przeciwlotnicze jest przeciętne więc konieczne jest zastosowanie defensywnego ognia przeciwlotniczego odpowiedniej chwili, aby mieć pewność że samoloty wroga nie zrzucą bomb i torped celnie.
Szczycący się pancerzem osiągającym 110 mm okręt VII poziomu Algérie jest pierwszym ciężkim krążownikiem w linii. Z takim opancerzeniem okręty wyższych poziomów są w stanie przyjmować mocne ciosy, jednak pancerz nie jest cechą na której powinniśmy polegać. Odpowiednie pozycjonowanie, manewrowanie i wykorzystywanie osłon to coś, co zagwarantuje przetrwanie francuskich krążowników na polu bitwy. Na poziomie X gracze mogą znaleźć okręt Henri IV - to potężny przeciwnik. Z aktywnym doładowaniem silnika krążownik ten osiąga 43,9 węzły, a więc więcej niż większość niszczycieli! Henri IV potrafi mocno uderzyć wykorzystując działa kalibru 240mm o czasie przeładowania 12,3s. Działa te nadają pociskom parabolę lotu i prędkości wylotowe pozwalające na celny ostrzał aż do maksymalnego zasięgu 19,08km. Mimo że czas przeładowywania wydaje się wysoki ale można go znacząco obniżyć instalując odpowiednie moduły. Jeżeli potrzeba, Henri IV ma możliwość przywracania punktów wytrzymałości, dzięki dostępowi do grupy naprawczej Repair Party (
) o podobnych parametrach jak reszta krążowników poziomu X.
Pancerniki
Styl gry
Dodane w aktualizacji 0.7.2 francuskie pancerniki na początkowych poziomach odpowiadają innym tradycyjnym projektem drednotów. Im wyżej tym bardziej zbliżone do krążowników liniowych. Są bardzo szybkie w stosunku do swoich rozmiarów, a od poziomu VIII otrzymują dostęp do doładowania silnika Engine Boost (), podobnie jak niszczyciele czy krążowniki (podczas gdy jest aktywny, zwiększa prędkość okrętu o stały procent i efektywność przyspieszania). Począwszy od poziomu VI, ich główne działa rozmieszczone są w charakterystycznych poczwórnych wieżach, nadając im dużą siłę ognia pojedynczego wystrzału, z niską trajektorią lotu i dużą przebijalnością. Same działa są jednak mniejsze pod względem kalibru ale dysponują bardzo dobrym zasiegiem.
Ich działa dodatkowe również imponują na tle konkurencji, przewyższaj siłą ognia i zasięgiem te, które znajdują się na japońskich pancernikach (choć wciąż słabsze od niemieckich, głównie pod względem ich żywotności i mniejszej przebijalności pocisków). Obrona przeciwlotnicza od VII poziomu rośnie znacząco i nie jest może aż tak mocna jak amerykańska, jednak w zupełności wystarcza do samoobrony i podkreślenia roli szybkich i skutecznych okrętów flankujących.
Do wad można zaliczyć przede wszystkim maksymalnie 25 mm opancerzenie zewnętrznych elementów okrętu, podatne na pociski odłamkowo-burzące oraz niższe opancerzenie samej cytadeli. Dodatkowo ich przeciw-powietrzne i dodatkowe baterie wydają się być dość kuche. Poczwórne wieże stwarzają też problem, gdyż tracąc przynajmniej jedną z nich znacząco spadają nasze zdolności bojowe.
